In memoriam Robin Kuipers
27-11-2002 11-1-2015
Dag sterke, optimistische, dappere Robin! Tot ons grote verdriet ben jij vanavond op 12-jarige leeftijd overleden.
Als baby kwam jij al met je ouders mee naar het zwembad. Toen je 7 was, werd je zelf lid van “onze” club. Al snel kwam je ook op minipolo. Je was een druk en enthousiast mannetje, dat altijd vol overgave meedeed met de oefeningen. Na een aantal jaar trainen en oefenwedstrijdjes spelen, mocht je eindelijk in september 2011 waterpolo gaan spelen in de competitie. Met je vader Erwin op de kant als coach en je moeder en broertje Tim op de tribune (en natuurlijk ook nog de rest van je familie) deed je enorm goed je best. Doelpunten maken, dat deed je het liefste!
Aan het eind van het seizoen werd je heel erg ziek. Een zeldzame vorm van kanker had je. Wat hebben wij vol bewondering naar jou gekeken. Chemo’s, bestralingen, niets bleef je bespaard. Ook toen je het nieuws kreeg dat de dokters je niet meer beter konden maken, vond je dat heel vervelend maar je bleef wel je dingen doen. Je deed als het even kon ook gewoon mee met de trainingen.
Vorig seizoen heb je nog een heel jaar samen met je broertje Tim competitie kunnen spelen. Wat een heerlijk gezicht was dat. Je merkte helemaal niet dat jij zo ziek was.
Afgelopen september heb je nog met jouw team een paar wedstrijden gespeeld. Helaas namen je krachten snel af. Natuurlijk kwam je wel kijken, als het even kon. Toen wij in de kerstvakantie bij jou waren, gaf je nog aan wat er goed ging in jouw team en wat er een beetje beter zou kunnen. Robin, wat zullen wij jou gaan missen. Nu moeten wij het zonder jou doen…
Berna, Erwin, Tim en Luuk: wij wensen jullie heel veel sterkte toe.
Namens de waterpolotrainers
Mariella
